Tutukluların uzak kentlerdeki cezaevlerine sevk edilmesi nedeniyle aileleri birçok zorluk yaşıyor. Birçok aile ise, ekonomik sorunlardan kaynaklı dolayı yıllarca yakınlarının görüşüne gidemiyor. Bu ailelerden biri de 22 Kasım 2017’de Amed’den Xarpêt’e sevk edilen Yusuf Nakçi’nin ailesi. Nakçi’nin ailesi sağlık sorunları ve ekonomik yetersizlikler nedeniyle aylarca çocuklarının ziyaretine gidemedi. Amed’in Farqîn ilçesinde 11 Mayıs 2017’de “örgüt üyeliği” iddiasıyla gözaltına alınıp, götürüldüğü Silvan Jandarma Karakol’unda işkenceye maruz kalan ve daha sonra Diyarbakır Emniyeti Müdürlüğü’nde 14 gün boyunca gözaltında tutulan Yusuf Nakçi, gizli tanık beyanları ile çıkarıldığı mahkemece tutuklandı.
Nakçi’ya, hakkında açılan davada Diyarbakır 8’inci Ağır Ceza Mahkemesi’nde açık ve gizli tanık beyanlarıyla “Devletin birliğini ve bütünlüğünü bozma” gerekçesiyle ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası verildi. Tutuklanmasının ardından Diyarbakır D Tipi Cezaevi’ne konulan Nakçi, tutulduğu cezaevine ajanlık dayatmasını kabul etmediği için 22 Kasım 2017 tarihinde Elazığ 1 No’lu Yüksek Güvenlikli Cezaevi’ne sevk edildi. 2017 yılından beri Elazığ 1 No’lu Yüksek Güvenlikli Cezaevi’nde kalan Yusuf Nakçi’nin eşi Hatice Nakçi, sağlık sorunları ve yaşadıkları maddi sorunlar nedeniyle aylarca görüşe gidemediğini söyledi.
“AYLARCA GİDEMİYORUZ”
Eşini görebilmek için görüşe gittiklerinde, eşinin annesinin göz rahatsızlığından dolayı sorun yaşadıklarını, içeriye çok geç girebildiklerini aktaran Nakçi, “3 çocuğum var, bana yardım edecek kimsem yok. Yanına gittiğim zaman taksiyle gitmek zorunda kalıyorum. Sabah erken saatte orada olmazsam bizi içeriye almıyorlar. Gittiğim zaman maddi olarak gerçekten çok zorlanıyorum. Bazen 4-5 ay gidemiyoruz. Annesi yaşlı, bir ayağı sakat, diğerinde de platin olduğu için sorun yaşıyor. Gözlerinde sorun var, içeri girmeye çalıştığımızda sıkıntı çıkıyor. Saatlerce bekliyoruz, bir keresinde son yarım saat kala içeri girebildik. Zaten yılda bir defa görmeye gidebiliyor, onda da sorun yaşıyor. Kaç defadır dilekçe yazmamıza rağmen eşimin buraya sevki yapılmıyor” şeklinde konuştu.
“BARİ TUTSAKLARIN AİLELERİ SORUN YAŞAMASIN”
İtirafçı olmayı kabul etmediği için eşinin mahkemesi devam ederken sürgün edildiğini söyleyen Nakçi, “İsteğimiz Diyarbakır’a getirilmesi, zaten suçsuz yere ceza verildi. Dava dosyasında bir şey yoktu ama yine de ceza verildi. 7 yıldır cezaevinde dosyamız hala Ankara’da ne ses var ne seda. 4 yıl mahkeme devam etti, dosya 3 yıldır da Yargıtay’da. Tutsaklar zaten sıkıntı çekiyor, bari aileleri sorun yaşamasın. Diyarbakır’a gelseydi, daha rahat bir şekilde görüşüne gidebilirdik. Elazığ cezaevinde kalan arkadaşların hepsi bu sorunu yaşıyormuş. Bazı insanlar 7-8 yıl aileleriyle görüşemiyor. Eşimin şu an yanında aynı odada kaldığı kişilerin ailesi imkânları olmadığı için 3 yıldır onları görmeye gidemiyor” dedi.
“AMELİYAT OLMASI GEREKİYOR”
Nakçi, cezaevinde eşinin sağlık sorunlarının da baş gösterdiğini ve tedaviye erişimde sorun yaşadığını dile getirdi. Nakçi, “Ama 3 aydır ameliyat edilmiyor. Rahatsızlığından dolayı boğazı şişiyor, nefes alması zorlaşıyor ve yutkunamıyor. Tükürük bezi kireçlenmiş. Gözleri sorunlu kaç ay boyunca ağrı çektikten sonra doktora gidebildi. Şu an gözlük takmasına rağmen hala gözlerinin ağrıdığını söylüyor. Kaç aydır ameliyatı yapılmadı” diye konuştu.
Eşinin sevk taleplerinin kabul edilerek, Amed’e getirilmesi için yetkililere çağrıda bulunan Nakçi, insan hakları kurumlarını da hak ihlallerine karşı duyarlı olmasını istedi.
MA
