Derinleşen ekonomik kriz karşısında Diyarbakır’ın Bağlar ilçesinde birçok kadın, cevizli sucuk üreten işletmecilerle anlaşarak, koli koli cevizleri tek tek ipe takarak geçimlerini sağlıyor. Sabahları ipe ceviz takan kadınlar, akşamları çeşitli işlerde çalışarak yaşama tutunuyor.
ÜÇ GÜNDE 40 TL KAZANIYOR
Sabah akşam çalışan kadınlardan 58 yaşındaki Yüksel Bozkurt, evinin önüne serdiği minderin üzerinde cevizleri ipe takıyor. İlerleyen yaşı ve bağırsak kanseri olması Bozkurt’un çalışma koşullarını daha da ağırlaştırıyor. “Artık gözlerim ağrıyor” diyen Bozkurt, durumunu şöyle anlattı: “Evde çalışanım yok. Eşim şeker hastası, sadece ben çalışabiliyorum. Cevizin kolisini, yani 10-12 kilosunu 40 TL’ye ipe takıyorum. Üç günde bir koli yapıyorum. Sabah başlayıp akşama kadar bu cevizleri tek tek ipe koyuyorum. Cevizlerin kaybı yüz gramı geçerse, 5 TL kesinti yapıyorlar. Gramla veriyorlar, gramla alıyorlar. İnce işçilik istiyor.”
SOKAK SOKAK PLASTİK TOPLUYOR
Akşam saatlerinde ceviz işinden sonra sokaklarda plastik toplamaya başlayan Bozkurt, “Her akşam iki torba plastik çuvalını omuzlayıp eve getiriyorum, sonra da 150 TL civarında satıyorum. Ona da iki günde bir çıkabiliyorum. Onları da satıp çocuklarıma bakıyorum. Evim kira, çocuklarım da lise öğrencisi. Bir engelli maaşım var. Bağırsak kanseriyim. Benden başka çalışan kimse yok. Maddi durumum hiç yok” diye anlattı.
YA İLAÇ ALACAK YA DA ERZAK
Mahallede yaşayan diğer kadınların da benzer yaşamlarının olduğunu ifade eden Bozkurt, “Bir ekmek 6 lira, bir süt 17 lira, bir torba un 400 lira, yağ 150 lira, biz nasıl geçimimizi sağlayacağız? Gece gündüz çalışıyorum. Bütün işler bitince de gidip yemek yapıyorum. Halimiz ne olacak? Ayda 650 lira maaş alıyorum. İlaç alsam erzak alamıyorum, erzak alsam ilacımı ihmal ediyorum. Gün geliyor doktora gitmek için dolmuş parası bile olmuyor” şeklinde konuştu.
“SORUMLU ERDOĞAN’DIR”
Bozkurt, son olarak şunları söyledi: “Bıktık. 60 yaşıma yetiştim, belim kırıldı yürümekten. Geçinemiyoruz, sorumlusu Erdoğan’dır. Her şeye zam yaptı, ev kiraları aldı başını gitti. Biz hep kötü evlerde oturuyoruz. Mutfağı olmayan evler bile 500 lira olmuş. 3 yıldır çöpe gidiyorum. Korona olduğum zaman bile ağzımda maskeyle o çöpleri karıştırıyordum. Çocuklarıma ekmek parası getireyim istiyorum. Birlik olursak bu sorunların üstesinden gelebiliriz. Bazen ceviz takarken gözlerim doluyor, ağlıyorum, bazen de plastik toplarken üzülüyorum. Gelir yok, hayat durmuş.”
Eylem Akdağ / MA
